Het ‘pluis/niet-pluis’-gevoel is een substantieel onderdeel van het diagnostisch denken van (huis)artsen en is goed verklaarbaar op basis van duale theorieën over denken en beslissen. Neurowetenschappelijke onderzoeksresultaten bevestigen de rol van emoties in beslisprocessen. Het ‘pluis/nietpluis’-gevoel kan worden beschouwd als een derde diagnostisch spoor.

Huisartsen worden vaak geconfronteerd met vage en complexe problemen in onzekere situaties. Iedere arts herkent het ‘pluis/niet-pluis’-gevoel maar bij gebrek aan wetenschappelijke verklaring wordt het door sommige artsen gewantrouwd. In dit eerste deel van een tweedelige reeks wordt een overzicht geboden van de relevante literatuur vanuit medisch, psychologisch en neurowetenschappelijk perspectief.